Op het landgoed Martenastate in het Friese Cornjum heb ik geholpen bij het herstel van de walkanten langs vijverpartijen en grachten, die sterk waren afgekalfd. Mij is gevraagd hoe het herstel van de walkanten technisch en historisch gezien het beste konden worden uitgevoerd. Daartoe heb ik onderzocht hoe de walkanten er in het verleden uitzagen. Dit onder andere op basis van het kadastraal minuut uit juli 1812, waarop de waterpartijen duidelijk zijn weergegeven. De walkanten op Martenastate hadden vroeger een natuurlijke opbouw van klei. Het water had een veel constanter peil, waardoor nauwelijks sprake was van afkalving van de oevers. De afkalving begon met het fluctueren van de waterstand.

Niet de traditionele beschoeiing, maar authentiek herstel van de walkanten met klei was de meest duurzame oplossing voor het probleem. Een methode die nog niet eerder op een buitenplaats was toegepast. Hiertoe is de vijver droog gezet en uitgebaggerd en is klei in het talud aangebracht. De klei is daarna ingezaaid met diepwortelende grassen. Op plaatsen waar het talud te steil was, is op de waterlijn een kunststof beschoeiing aangebracht. Om afkalving in de toekomst in de hand te houden, is het noodzakelijk om het water op een constant peil te houden. Ik bedacht een ingenieus systeem om water in de vijver te pompen, zonder eendenkroos mee te voeren. Eendenkroos zou de visuele kwaliteit van het water ernstig aantasten. Mijn rol in het project: advies over de aanpak (klei), voorbereiding (maken van werkomschrijvingen), aanbesteding van de werkzaamheden en coördineren van de uitvoering.